พิทบูลเป็นสุนัขที่มีความ กล้าหาญมีพละกำลังมหาศาล
คนชอบสุันัขส่วนใหญ่มักจะหลงสุนัขพันธุ์ที่ตนเลี้ยงมาก
จนกล่าวอ้างบางสิ่งบางอย่างออกมาจนเกินเลยไป และมีคนคุยอยู่เสมอว่า
อเมริกัน พิทบูล เทอร์เรีย เป็นสุุนัขสารพัดประโยชน์ที่ดีเลิศ
 ในเรื่องนี้เราควรจะมาพิจารณาดูข้อเท็จจริงเสียก่อนว่าเท่าที่ผ่านมาสุนัขเกือบทุกพันธุ์ซึ่งผสมออกมา
โดยไม่มีจุดประสงค์อะไรเป็นการเฉพาะจะเรียกว่า "สุนัขสารพัดประโยชน์"
และอันที่จริงผู้เชี่ยวชาญเรื่องสุนัขมักจะทราบว่าสุนัขเหล่านี้
เป็น "ตัวผลาญเนื้อ" ที่หาประโยชน์ไม่ได้เลย ในหนังสือชื่อ
The Truth about Dogs ดร. เลออน วิทนีย์ (Dr. Leon Whitney)
ได้เล่าเรื่องสุุนัขพันธุ์ไวมาราเนอร์ (Weimaraner)ซึ่งเป็นพันธุ์ที่ขายดิบขายดี
ในฐานะเป็นพันธุ์สารพัดประโยชน์ แต่สำหรับผู้ที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว
เรื่องนี้เป็นเืรื่องตลกไปเลยทีเดียว
จริงอยู่สุนัขของเราบางตัวมีความโดดเด่นในฐานะ
รีทรีฟเวอร์ สุนัขล่านก (Bird dogs) หรือสุนัขเลี้ยงแกะ แต่เราต้องเข้าใจว่าสุนัขเหล่านี้เป็นข้อยกเว้น
พิท บูล ไม่ได้เก่งไปหมดเสียทุกตัว เรื่องจริงเกี่ยวกับการพ่ายแ้พ้ของมันมีอยู่เหมือนกัน
แต่ิสิ่งที่น่าสนใจก็คือเมื่อมันพบสุนัขบางพันธุ์ ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าถึงสามเท่า
การแสดงอาการข่ม (Dominance) ของมันจัดว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่มีอะไรเสมอเหมือน
และเมื่อคิดถึงอัชฌาสัยอันดีด้วยแล้ว ยิ่งน่าแปลกมากขึ้นอีก
เป็นที่เห็นชัดว่า
สุนัขพันธุ์นี้ได้เปรียบในเรื่องความสามารถในการต่อสู้ที่ติดตัวมาแต่กำเนิด
โดยเฉพาะการปราบคู่ต่อสู้ลง และความสามารถในการใช้ท่าตั้งมั่นให้ได้ประโยชน์เท่าที่จะเป็นไปได้
กล้ามเนื้อและการประสานงานของอวัยวะต่างๆ เหนือกว่าพันธุ์อื่นๆอย่างเห็นได้ชัด
ในด้านโครงสร้างร่างกายนั้น พิท บูลในอดีตมีลักษณะแตกต่างกันออกไป
แต่โดยทั่วไปแล้วมักจะมีรูปร่างหนาบึกบึน มีกล้ามเนื้อมาก และมีความยืดหยุ่นของร่ายการดี
ลักษณะหนึ่งที่ผู้เลี้ยงหน้าใหม่จะเห็นได้แต่แรกคือ ศรีษะที่ดูเอาเรื่องของมัน
ตามธรรมดาของเรามักจะมองว่าสุนัขที่มีลักษณะหนาบึกบึน
เป็นสุนัขดีที่สุด เพราะจะต้องแข็งแรงที่่สุดอยู่แล้ว แต่ผู้ที่เคยอยู่กับสุนัขเหล่านี้
ไม่ว่าจะนานหรือระยะสั้นเท่าใด จะรู้ดีว่าที่บางกว่าก็อาจแข็งแกร่งได้พอๆกัน
และอาจจะได้เปรียบในการโค่นคู่ต่อสู้ลง ในเรื่องนี้คิดว่าความกำยำบึกบึนจะช่วยให้มันทนการลงไม้ลงมือได้ดีขึ้น
และอาจจะได้เปรียบในเรื่องความเร็วด้วย (การหมุนตัว การเปลี่ยนท่า
ฯลฯ)
ศรีษะใหญ่ก็ดูจะมีประโยชน์เช่นกัน
เพราะจะมีขากรรไกรใหญ่ตามไปด้วย และมีเนื้อที่รองรับกล้ามเนื้อที่ใช้บังคับขากรรไกร
นอกจากขากรรไกรกว้างจะกัดได้รุนแรงแล้ว ยังช่วยในการระบายความร้อนได้
อย่างไรก็ดี ควรจะมีใครสักคนเตือนบรรดาผู้ที่กำลังผสมพันธุ์สุนัขอยู่ในขณะนี้ซึ่งเน้นให้ลำตัวและศรีษะกว้างใหญ่จนเกินไปบ้าง
ทั้งนี้เนื่องจากความจริงแล้วการประสานงานของอวัยวะฟุตเวิร์กว่องไว
และการทรงตัวต่างหาก ที่จะช่วยไม่ให้มันถูกเหวี่ยงได้ บางครั้งพิท
บูลถูกลดระดับคะแนนไป เพราะมีเสียงบ่นว่าุสุนัขพันธุ์นี้ไม่ใคร่มีลักษณะแบบเีดียวกัน
(Conformity) คำตอบสำหรับเรื่องนี้ก็คือ สุนัขพันธุ์นี้ถูกผสมมาเพื่อสมรรถนะ
หาใช้เน้นลักษณะเช่นนั้นไม่ อย่างไรก็ตาม ความยาวลำตัวของอเมริกัน
พิท บูล เทอร์เรียนั้น ใกล้เคียงกันมากเสียกว่าสุนัขใช้ประกวดเกือบทุกพันธุ์
และนั่นก็หมายความว่าสุนัขพันธุ์นี้ยังรักษาลักษณะเดิมมาได้ร้อยกว่าปีแล้ว
สิ่งที่ทำให้พิท
บูลแตกต่างจากสุนัขอื่น ที่แท้จริงนั้นอยู่ที่หัวของมันนั่นเอง
การชอบต่อสู้นี่แหละที่ทำให้มันได้เปรียบ เพราะจะมีผลในการข่มขู่สุนัขตัวอื่นๆ
บางคนอาจจะคิดว่าความชอบชนิดนี้เป็นอาการของโรคจิตก็ได้ แต่ความจริงแล้วมิำได้เป็นเช่นนั้นเลย
หากเป็นแต่เพียงลักษณะที่ได้มาจากการผสมพันธุ์เท่านั้น ส่วนบางคนที่คิดว่าในตัวพิท
บูลเต็มไปด้วยความเกลียดชังละก็ บอกได้ว่าพิท บูลไม่ใช่สุนัขมีกรรม
และไม่ได้ผสมมาให้เป็นสุนัข "ประสาท" พิท บูลเป็นสุนัขที่มีความดี
ชีวิตคือความตื่นเต้นสำหรับมัน
ความที่ชอบต่อสู้นี้ทำให้ตัวที่มีสายพันธุ์ดีๆต่อสู้ชนิดที่เรียกไ้ด้ว่า
"กัดไม่ปล่อย" ทีเดียว แม้จะถูกกัดถูกตีหรือเหนื่อยล้าสักเพียงใดก็ตาม
ลักษณะนี้แหละที่เรียกกันว่า ความเป็นนักสู้ (Gameness) ลักษณะนี้จะเห็นได้ถ้าคุณช่วย
พิท บูล ตัวเล็กสักตัวให้พ้นจากการถูก "เคี้ยว" โดยตัวใหญ่ๆ
มันมักจะวิ่งกลับไปหาสุนัขตัวใหญ่นั่นอีก ราวกับเชื่อมั่นเสียเต็มประดาว่ามันต่างหากที่กำลังเป็นฝ่ายได้เปรียบ
เหตุผลบางอย่างที่มันไม่ใคร่บาดเจ็บหรือตายเป็นเพราะการที่มันจะไม่ยอมให้คู่ต่อสู้หยุดพักเลยแม้แต่วินาทีเดียว
มันจะคอยขยิกเข้าใส่ตลอดเวลา จึงไม่เปิดโอกาสให้คู่ต่อสู้ทำตอบโต้ได้เลย
ความเป็นนักสู้มิได้มีความหมายเดียวกับความก้าวร้าว
แต่ด้านหนึ่งของความเป็นนักสู้เกี่ยวข้องกับความเชื่อมั่นในตัวเองเป็นอย่างมาก
พิท บูลไม่เคยรู้สึกว่าตนเองเป็นผู้แพ้เลย นอกจากนี้ยังชอบการพันตู
แม้ว่าจะได้การตอบโต้อย่างหนักที่สุด
เจ.แอล.
คอลบี แฟนพิท บูลผู้โด่งดัง เคยเล่าถึงพิท บูลเฒ่าตัวหนึ่ง ขณะที่เจ้าของปลดมันออกจากโซ่ล่าม
เพื่อโอกาสสุดท้ายในชีวิตของมันให้สบายและมีเกียรติทีุ่สุด มันกลับลากสังขารเข้าไปหาสุนัขตัวที่ใกล้ที่สุด
กว่าเจ้านายของมันจะแยกทั้งสองตัวออกได้ก็กินเวลานานทีเีดียว
สุนัขที่เอาแต่จะสู้นั้นไม่ได้เป็นนักสู้เสียหมดทุกตัว
สุนัขพวกนี้มักจะเข้าไปแล้วออกมาในเพียงสิบนาที ด้วยเหตุนี้ความก้าวร้าวต่อสุนัขอื่นจึงไม่ใช่เครื่องวัดความเป็นนักสู้ในตัวพิท
บูล ได้เสมอไป
|
