 รายงานจากสัตวแพทย์บ่งว่า
การแพร่เชื้อของไวรัสนี้มีจำนวนมากขึ้นในหลายปีมานี้ โดยทั่วไปแล้วสุนัขที่ยังเล็กอยู่จะเป็นเหยื่อของโรคนี้
อาการที่เห็นได้ชัด คือ ง่วงซึม อาเจียน อยากน้ำอย่างแรง เบื่ออาหาร
และมีอุณหภูมิสูง อาการใกล้เคียงกับดีสเทมเปอร์มาก อาการที่อาจเกิดร่วมกับอาการดังกล่าวคือ
หัว ลำคอ และท้องบวม เชื้อโรคนี้จะแพร่ไปเร็วมาก อาจตายได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง
การป้องกันก็คือ ฉีดวัคซีนป้องกันแต่เนิ่นๆ
โรคพิษสุนัขบ้า
โรคนี้เป็นโรคที่ทำลายระบบประสาทส่วนกลางอย่างแรง
เกิดการแพร่เชื้อโดยน้ำลายที่มีเชื้อโรค เข้่าสู่ร่างกายโดยการถูกกัดจากสัตว์ที่เป็นพาหะ
โรคสุนัขบ้าจะรู้จักกันแพร่หลายอยู่ 2 ลักษณะ ลักษณะแรก คือแบบโมโหร้าย
ซึ่งสุนัขจะแสดงอาการเริ่มแรก คือโศกเศร้าหรือตาตก อาการจะผิดปกติไปจนกระทั่งเป็นอัมพาต
ช่วงระยะนี้จะกินเวลาจาก 2 ชั่วโมงถึงหลายวัน ระหว่างเวลานี้สุนัขจะงุ่นง่านและจะลุกไปมาอยู่เรื่อยๆ
สุนัขจะเบื่ออาหารแล้วจะเริ่มเลียก้นหรือกลืนอะไรแปลกๆช่วงที่อาการรุนแรงสุันัขจะตัวสั่น
ดุร้ายและจะถูกกระตุ้นให้วิ่งไปมาตลอด มันจะมีอาการเหมือนกลัวทุกอย่าง
และจะวิ่งเข้ากัดทุกอย่างที่ขวางหน้า ถ้ามันถูกขังกรงหรือคอก
มันจะกัดลูกกรง บางทีถึงฟันหัก หรือขากรรไกรแตก เสียงเห่าจะฟังดูเหมือนหอนโหยหวน
ในขั้นสุดท้ายหรือขั้นอัมพาต น้ำมูกน้ำลายก็จะไหลออกจากปากและจมูก
ในช่วง 4 - 8 วัน หลังจากเป็นอัมพาต สุนัขจะตาย ลักษณะที่สอง
ของอาการ คือพิษสุนัขบ้าแบบเซื่องซึม อาการจะเริ่มจากสุนัขเดินคล้ายหมี
หัวตก ขากรรไกรล่างจะเป็นอัมพาต และไม่สามารถกัดได้
ลักษณะภายนอกดูคล้ายกับว่ามันมีกระดูกติดอยู่ในลำคอ
แม้สัตว์เลี้ยงของคุณจะถูกสุนัขบ้าหรือสัตว์อื่นกัด มันก็อาจจะรอดชีวิตได้ถ้าคุณพาไปหาสัตวแพทย์ทันเวลาที่จะฉีดยา
อย่างไรก็ตาม
หลังจากที่มีอาการแสดงออกแล้วก็จะไ่ม่มีวิธีใดรักษาได้
แต่จำไว้้ว่าวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้าันั้นสามารถป้องกันได้อย่างแน่นอน
ถ้าคุณสงสัยว่าสุันัขของคุณจะเป็นโรคนี้ให้รีบแจ้งอนามัยหรือศูนย์สุขภาพใดๆใกล้บ้าน
ดีสเทมเปอร์
เชื้อที่มีความรุนแรงทีุ่สุดสำหรับสุนัขก็คือ
ดีสเทมเปอร์ ลูกสุนัขหรือสุนัขที่ยังเล็กอยู่จะเป็นโรคนี้ได้ง่ายมาก
แต่มันก็สามารถเกิดกับสุนัขได้ทุกวัย สุนัขจะเบื่ออาหาร ตาตก
สั่น และจับไข้ จะมีน้ำมูกน้ำตาไหล ถ้าหากไม่รีบรักษาด่วน โรคก็จะลามไปถึงปอด
ลำไส้ และระบบประสาท อาจทำให้สุนัขเป็นอัมพาต ชักกระตุก และมีผลข้างเคียงอย่างอื่น
แต่ปกติแล้วจะมีอาการชักกระตุก การป้องกันที่ดีที่สุดคือฉีดวัคซีนตั้งแต่อายุน้อยๆเป็นการฉีดป้องกันระยะยาว
และซ้ำอีกปีละครั้งต่อมา
โรคลำไส้อักเสบ
โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัส
ซึ่งแพร่ได้ง่ายๆจากซากสุนัขที่เป็นโรคและโรคนี้ระบาดในส่วนหนึ่งของอเมริกา
มันเริ่มในแคนาดา ออสเตรีย และยุโรป โรคนี้จะโจมตีในบริเวณที่เกี่ยวกับลำไส้และระบบการย่อย
เซลล์เม็ดเลือดขาวและกล้ามเนื้อหัวใจจะน้อยลง เชื่อกันว่าการแพร่เชื้อเป็นการติดต่อระหว่างสุนัขกับสุนัข
แหล่งที่เพาะเชื้อโรคนี้ คืออุจจาระหรือซากสัตว์ที่เป็นโรคปริมาณการติตต่อของโรคนี้ติดต่อได้ง่ายมาก
จากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งโดยอาจติดขนหรือเท้าของตัวพาหะ อาจติดต่อได้จากกรงที่มีเชื้อโรค
รองเท้าและื่อื่นๆ
อย่างไรก็ตาม
ถ้ามีการระบาดของโรคนี้ในสุนัขก็ไม่สามารถติดต่อไปยังสัตว์อื่นหรือมนุษย์ได้อาการที่เห็นได้ชัดคือ
การอาเจียนและท้องร่วงอย่างแรง ซึ่งจะปรากฏภายใน 5 - 7 วัน หลังจากได้รับไวรัสตัวนี้
เมื่ออาการป่วยเริ่มโจมตี อุจจาระจะมีสีเท่าอ่อนหรือเทาเหลือง
บางโอกาสอุจจาระอาจมีเลือดปนมาเป็นสาย เนื่องจากโรคนี้มีอาการอาเจียนและท้องร่วงอย่างรุนแรง
สุนัขที่ติดโรคจะสูญเสียน้ำอย่างเร็ว ตาตกและเบื่ออาหารก็อาจเป็นอาการร่วมไปด้วย
โดยมีอาการอุณหภูมิสูงขึ้นโดยเฉพาะถ้าเป็นสุนัขที่เล็ำกๆอุณหภูมิอาจจะขึ้น
104 - 106 องศาฟาเรนไฮต์ สุนัขที่มีอายุมากจะไม่ค่อยทรมานจากอุณหภูมิที่สูงนี้เท่าไหร่
โรคนี้จะทำให้ตายได้เพียง 2 -3 % ของจำนวนที่ป่วยโรคนี้อาจทำให้ตายได้ภายใน
48 -72 ชั่วโมง หลังแสดงอาการ ลูกสุนัขจะตายง่ายกว่าถึง 75 %
ของที่ได้รับเชื้อ มันอาจตายได้ภายใน 2 วัน หลังจากที่อาการป่วยเริ่มมากขึ้น
มาตรการป้องกันที่ดีที่สุดก็คือ
ให้สุนัขได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันจากสัตวแพทย์ ปรึกษาหมอเกี่ยวกับระยะเวลาที่ต้องได้รับการฉีดวัคซีนและการมารับการป้องกันครั้งต่อไป
มาตรการที่จะป้องกันต่อไปขึ้นอยู่กับเจ้าของสุนัขแต่ละคนที่จะป้องกันการแพร่เชื้อจากคอกหรือพื้นที่ใกล้เคียง
ซึ่งสุนัขอาศัยอยู่เนื่องจากเชื้อโรคนี้แข็งแรงและสามารถมีอายุได้หลายเดือน
จึงต้องมีการป้องกันอย่างเข้มงวดและจริงจัง ส่วนหนึ่งคือใช้น้ำยาทำความสะอาดหรือน้ำยาฆ่าเชื้อโรคผสมน้ำ
30 ส่วน ทำความสะอาดที่ต่างๆจะได้ผลดี และดูแลสุนัขของคุณอย่าให้ไปยุ่งกับอุจจาระของสุนัขตัวอื่นเวลาออกไปเดินเล่นหรือออกกำลัง
ตะโพกลีบ
โรคนี้ส่วนใหญ่เป็นกับสุนัขใหญ่มากกว่าสุนัขเล็ก
แต่ถึงอย่างไรก็สามารถเกิดได้กับสุนัขทุกขนาด สาเหตุที่เกิดนั้นไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
แต่เชื่อกันว่าเป็นกรรมพันธุ์ และเมื่อเป็นแล้วไม่มีทางรักษา
และอันตรายขึ้นอยู่กับอาการของโรคว่ารุนแรงมากน้อยแค่ไหน โดยทั่วไป
อาจอธิบายได้ว่าโรคนี้เกิดจากความไ่ม่พอดีระหว่างรอยเชื่อมของตะโพก
กระดูกขาอ่อน และไขข้อ และเกิดจากการไม่เข้ารูปทรงของกระดูกส่วนใดส่วนหนึ่ง
ทั้งกระดูกส่วนต้นของขาอ่อนอาจเลื่อนหลุดจากเบ้า คือไขข้ออาจจะเลื่อนจนเป็นเหตุให้กระดูกตะโพกเลื่อนออก
อาการรุนแรงก็เกิดจากการเลื่อนหลุดหรือไม่ก็ความไม่พอดีกับกระดูกและเบ้าต่อกระดูก
และจะเลวร้ายมากหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับมันหลวมมากหรือหลุดออกมาเลย
โรคนี้เป็นสาเหตุให้เกิดอาการขาหลังแข็ง
จะเกิดอาการปวดและเคลื่อนไหวได้ช้าและลำบาก มันจะเป็นแพร่หลายในหมู่ลูกสุนัข
และจะสังเกตได้ภายในอายุ 2 เดือน ความรุนแรงอาจเกิดได้ในช่วงอายุ
6 เดือน ถ้าสงสัยว่าเป็นโรคนี้ สุนัขควรได้รับการเอ็กซเรย์ และถ้าหากป่วยก็จะไม่ให้ได้รับการผสมพันธุ์
โรคนี้อาจมียาที่ช่วยให้ระงับความปวดและให้สุนัขได้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น
และออกกำลังเป็นบางโอกาส แต่การออกกำลังกายอย่างหนักไม่เป็นผลดี
|
